DI jest procesem obejmującym szereg aktywności, które wpływają na zmianę w systemie świadczenia usług:
- rozwój w obrębie społeczności zindywidualizowanych usług o wysokiej jakości, w tym zapobiegających umieszczaniu dzieci i osób dorosłych w zakładach pomocy społecznej – oraz przeniesienie zasobów ze stacjonarnych zakładów opieki długoterminowej w celu świadczenia nowych usług w miejscu zamieszkania, aby zapewnić długoterminową trwałość wdrożonych rozwiązań;
- systematyczne wprowadzanie planów zamykania dużych, stacjonarnych zakładów opieki długoterminowej, w których dzieci, osoby niepełnosprawne (w tym osoby mające problemy ze zdrowiem psychicznym) i osoby starsze są w znacznym stopniu odizolowane od społeczeństwa, na rzecz rozwiązań środowiskowych. Oznacza to pojawienie się lub zwiększenie dostępu do rozwiązań i usług środowiskowych np. podstawowe usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokojeniu codziennych potrzeb życiowych (np. zakupy, przygotowanie posiłku), opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz w miarę możliwości również zapewnienie kontaktów z otoczeniem ale również usługi specjalistyczne dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności i świadczone przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem.
- zapewnienie powszechnej dostępności podstawowych usług w dziedzinach takich jak: edukacja i szkolenia, zatrudnienie, mieszkalnictwo, opieka zdrowotna oraz transport dla wszystkich dzieci i osób dorosłych potrzebujących wsparcia W praktyce oznacza to zwiększenie szans na otrzymanie pomocy dla większej grupy odbiorców, podnoszenie skuteczności, poszanowanie praw, godności, potrzeb oraz woli każdej osoby oraz jej rodziny, lepsze uwzględnienie specyficznych potrzeby każdej grupy odbiorców, upodmiotowienie odbiorców wsparcia i ich rodzin m.in. poprzez możliwość
większego zaangażowania w decyzje ich dotyczące.
